‘Wij zijn dé specialist voor chronisch zieken op het gebied van begeleiding naar werk.’

Naam: Robbert Janssen
Opleiding: Arbeidsdeskundige Beroep: Oprichter en bestuurder van Centrum Chronisch Ziek en Werk (CCZW)
Ambitie: Dat mensen leren omgaan met hun ziekte en werk en gezondheid in balans komen.

Robbert heeft een chronische aandoening. Hij kwam 2006 in aanraking met het project Reuma en Werk van de Reumapatiëntenbond. En werd daar projectleider. Maar toen de Reumapatiëntenbond stopte, stopten ook alle projecten. Dat was zonde, want ze waren echt succesvol! En toen heeft Robbert er een zelfstandige stichting van gemaakt. Stichting Centrum Chronisch Ziek en Werk bestaat  inmiddels 13 jaar.

Wat doen jullie?

‘We leiden mensen op tot ervaringsdeskundig professional. We ontwikkelen de ervaringsdeskundigheid van mensen op Post-Hbo-niveau, zodat ze dat kunnen inzetten in het werk. Dat kunnen coaches zijn, maar ook HR-adviseurs of fysiotherapeuten.  Daarnaast begeleiden we chronisch zieke werknemers met name in het 2e ziektejaar naar passend werk, met inzet van ervaringsdeskundige coaches.  We werken met een klein, vast team. Dat zijn arbeidsdeskundigen of loopbaanadviseurs die het vakgebied goed kennen. En daarnaast zijn ze zelf chronisch ziek en ervaringsdeskundig, opgeleid door onszelf.’

Jullie richten je niet op mensen in het 1e ziektejaar?

‘Preventie en coaching bij ziekte is zeker een belangrijk aandachtspunt voor ons. We merken echter in de praktijk dat we meer gevonden worden voor de begeleiding naar passend werk als iemand al een jaar ziek is.’

 

Ken je Mijn Re-integratieplan (MRP) en wat vind je ervan?

‘MRP bestaat al heel lang, zo’n 13 jaar en we hebben best veel samengewerkt. Ook werden er presentaties gegeven over MRP aan de coaches in onze opleiding. Die presentaties werden wisselend ontvangen en volgens mij werken de coaches er niet mee.
Persoonlijk denk ik dat jullie veel kunnen betekenen voor mensen met chronische aandoeningen. Maar, het ingewikkelde is om ervoor te zorgen dat MRP zonder subsidie overeind blijft.
Als jullie je richten op patiëntenorganisaties, dan zie ik zeker mogelijkheden. Het zou mooi zijn als patiëntenorganisaties enthousiast zijn en het deels zouden willen financieren. Want zij kunnen daarmee hun leden iets extra’s bieden.
Dus borgen is echt de uitdaging! Je moet de boer opgaan en werkgevers, werknemers en patiëntenorganisaties overtuigen van de meerwaarde van jullie programma.’

Bij jullie is het gelukt, hoe hebben jullie dat gedaan?

‘Bij ons is het gelukt, omdat ik uit het werkveld kom. Ik ben arbeidsdeskundige en ik heb daar een groot netwerk. En daarmee kunnen we -voor een klein deel- de concurrentie aan met de grotere bureaus.
Wij kunnen werkgevers laten zien dat we meer kunnen bieden dan anderen. Wij zijn dé specialist voor chronisch zieken op het gebied van begeleiding naar werk. We doen wat andere bureaus ook doen, maar wij begeleiden mensen ook bij het omgaan met hun ziekte vanuit onze persoonlijke ervaring, wij zijn zelf ook chronisch ziek. We zorgen dat er een balans is tussen werk en gezondheid. We bieden maatwerk en we hoeven niet groter dan groot te zijn. Wij worden meestal gevonden door de werknemer.’

Wat zie jij als meerwaarde van MRP?

‘Als mensen niet in aanmerking komen voor een begeleidingstraject naar werk. Want als de werkgever niet betaald, of ze hebben geen uitkering of komen net van een opleiding, dan houdt het op. Er zijn dus grote groepen mensen die buiten boord vallen.
En als ze dan toch zo’n groepscoaching zouden kunnen krijgen, die jullie willen aanbieden, dan zou dat mooi zijn. Het zou fijn zijn als wij die mensen dan kunnen verwijzen naar MRP.
Ik persoonlijk ben enthousiast over MRP. Ik vind het een heel mooi programma. En ook de Patiëntreis van de Vereniging van Mensen met Brandwonden, die ziet er goed uit. Dus ik durf met een gerust hart mensen te verwijzen.

Maar de borging blijft een uitdaging. Ik hoop dat het jullie lukt!  De mensen van MRP zijn wel doorzetters.  Ze geven niet op om daar wat van te maken. Ik hoop dat we elkaar kunnen versterken.‘

 

We zien veel overeenkomsten: het belang en de meerwaarde van ervaringsdeskundigheid. En inderdaad, de borging. Daar zijn we al vanaf het begin over aan het nadenken. Dat is een uitdaging!